
Błękit metylenowy – właściwości, zastosowania i perspektywy kliniczne
1. Wprowadzenie
Błękit metylenowy (MB, methylene blue) jest organicznym barwnikiem fenotiazynowym, stosowanym od ponad 100 lat zarówno w diagnostyce, jak i w leczeniu chorób. Początkowo używany w histologii i mikrobiologii jako barwnik, szybko znalazł zastosowanie kliniczne ze względu na swoje właściwości redukcyjno–oksydacyjne oraz działanie farmakologiczne [1].
2. Charakterystyka chemiczna
Błękit metylenowy to chlorek metyltioniny, związek fenotiazynowy o wzorze sumarycznym C₁₆H₁₈ClN₃S. Jego budowa umożliwia łatwe przechodzenie pomiędzy formą utlenioną i zredukowaną (leuko-błękit metylenowy), co ma kluczowe znaczenie dla jego funkcji biologicznych [2].
3. Historia zastosowań
Błękit metylenowy został zsyntetyzowany w 1876 r. przez Heinricha Caro. Już pod koniec XIX wieku wykorzystywano go w leczeniu malarii. Obecnie jego główne zastosowanie medyczne obejmuje terapię methemoglobinemii, jednak stale prowadzone są badania nad innymi potencjalnymi wskazaniami [3].
4. Mechanizm działania
Błękit metylenowy działa jako akceptor elektronów w łańcuchu oddechowym mitochondriów oraz reduktor methemoglobiny do hemoglobiny. Działa także jako inhibitor syntazy tlenku azotu i wykazuje właściwości antyoksydacyjne [4].
5. Zastosowania kliniczne
5.1. Leczenie methemoglobinemii
Błękit metylenowy jest lekiem pierwszego rzutu w terapii ciężkiej methemoglobinemii, ponieważ przywraca zdolność hemoglobiny do transportu tlenu [5].
5.2. Zastosowanie w chirurgii i diagnostyce
Stosowany jako barwnik w chirurgii onkologicznej (np. do oznaczania węzłów chłonnych wartowniczych) oraz w diagnostyce układu moczowego i przewodu pokarmowego [6].
5.3. Potencjalne działanie neuroprotekcyjne
Badania eksperymentalne sugerują, że MB może poprawiać funkcje mitochondrialne i działać neuroprotekcyjnie w chorobach neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera [7].
5.4. Właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe
Ze względu na zdolność do generowania reaktywnych form tlenu po naświetleniu światłem, MB stosowany jest w fotodynamicznej terapii zakażeń [8].
6. Bezpieczeństwo i działania niepożądane
Choć błękit metylenowy jest stosunkowo bezpieczny w dawkach terapeutycznych, może powodować działania niepożądane, takie jak nudności, bóle głowy, reakcje alergiczne czy zaburzenia układu sercowo-naczyniowego. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy G6PD [9].
7. Nowe kierunki badań
Aktualnie prowadzone są badania nad zastosowaniem MB w terapii chorób neurodegeneracyjnych, sepsy, a także jako adiuwant w fotodynamicznej terapii nowotworów [10].
8. Podsumowanie
Błękit metylenowy to wszechstronny związek o długiej historii zastosowań medycznych. Choć obecnie stosowany jest głównie w leczeniu methemoglobinemii i w chirurgii diagnostycznej, trwające badania mogą znacząco poszerzyć zakres jego klinicznego wykorzystania.
9. Bibliografia
-
Clifton J 2nd, Leikin JB. Methylene blue. Am J Ther. 2003;10(4):289–291.
-
Wainwright M, Crossley KB. Methylene Blue – a therapeutic dye for all seasons?. J Chemother. 2002;14(5):431–443.
-
Guttmann P, Ehrlich P. Ueber die Wirkung des Methylenblau bei Malaria. Berliner klinische Wochenschrift. 1891.
-
Atamna H, Nguyen A, Schultz C, Boyle K, Newberry J, Kato H. Methylene blue delays cellular senescence and enhances key mitochondrial biochemical pathways. FASEB J. 2008;22(3):703–712.
-
Rehman HU. Methemoglobinemia. West J Med. 2001;175(3):193–196.
-
Varghese P, et al. Sentinel node biopsy in breast cancer using methylene blue dye. Br J Surg. 2001;88(5):687–689.
-
Medina DX, et al. Methylene blue improves mitochondrial function and rescues memory loss in a mouse model of Alzheimer's disease. Curr Alzheimer Res. 2011;8(7):729–735.
-
Wainwright M. Photodynamic antimicrobial chemotherapy (PACT). J Antimicrob Chemother. 1998;42(1):13–28.
-
Schirmer RH, Adler H, Pickhardt M, Mandelkow E. Lest we forget you—methylene blue…. Neurobiol Aging. 2011;32(12):2325.e7–16.
-
Oz M, Lorke DE, Hasan M, Petroianu GA. Pharmacological actions of methylene blue in the nervous system. Med Res Rev. 2011;31(1):93–117.